Linetasarim JETFİKO

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramlarını yıllar önce, köylerde, caddelerde, toprak sahalarda, stadyumlarda, meydanlarda kutlardık. Şimdi ise, kutlamaları daha çok sosyal medya hesaplarımızda paylaştığımız çocuk ve bayrak figürlerinden oluşan resimlerle kutluyoruz. Hani sosyal medyaya kısıtlama gelse artık onu da yapamayacağız..

Oysa yıllar önce, gösterilere katılacak çocuğu olan evlerde o gün tatlı bir telaş yaşanır ve Yalova Atatürk stadyumunda  olan gösteri için erkenden yola düşülürdü. İlginç olan gösteriye katılmasa bile aileler bayramlık kıyafetlerini giydirerek çocuklarını alır stada gösterileri izlemeye giderlerdi. Flamalarla tribünde oluşturulan Atatürk ya da Türk Bayrağı resimleri hepimizin gururlanmasına hatta gözlerimizin dolmasına yeterdi. Oysa ki çok değil  25-30 yıl öncesinden bahsediyorum. Tüm değerlerin içi hızla boşalıyor, boşaltılıyor. Bambaşka şekillendirmeler yapılıyor toplumda. Ve tüm bunlar nasıl da hızla oluyor, nasıl unutuveriyoruz aslımızı, tarihimizi; Bir ülkenin insanları nasıl oluyor da bağımsızlık savaşını ve o savaşı verenleri yok sayabiliyor.

Eski Türkiye’nin Yalova’sında 23 Nisan, Yalova’nın en ücra köşelerinde de coşku ve çeşitli etkinliklerle kutlanırdı. Yakın tarihimize kadar Köy Meydanlarında 23 Nisan Bayramı için özel  alanları kurulur, ilçe merkezinde olduğu gibi köy meydanları ve okullar Türk Bayrakları ve Atatürk posterleri ile donatılarak milli birlik ve beraberliğimiz en güzel şekilde ifade edilirdi. Köy meydanlarında ve köy okullarında yapılan gösteriler her yaştan insanın büyük ilgisini çekmekteydi. O yıllarda belki pek fazla bir şeyimiz yoktu ama;  Kapılarımızı hep açık tutardık, Benim çocukluğumda yoksulduk ama; mutluyduk, hoşgörülüydük, huzurluyduk ve her zaman coşkuluyduk....

Yalova Stadyumu henüz yapılmadan yapılmadan önce gösteriler Cumhuriyet Meydanında ve toprak sahamızda gerçekleşmekteydi. Yalova Stadyumunun yapılmasıyla birlikte bayramlarımızı o yıllardan sonra stadyumlarda kutlamaya başlamıştık.  O yıllarda stadyumun tirübünlerinde yer bulmak mümkün olmazdı. 

Sabahin ilk saatlerinde, evlerden gelen kilimlerin üzerinde oturur yer tutardık tirübünlerde. Ve sonrasında da 2012 yılında çıkan yönetmelikle birlikte bayramların stadyumlarda  coşkuyla kutlanması kaldırıldı.  Şimdi yine hep birlikte yoksuluz, Mutluluk, hoşgörülük ve huzurdan sonra coşkumuzda kayboldu artık....

2012 yılında; hükümet bayram törenleri yönetmeliğini bir genelgeyle değiştirdi. Çelenkler kısıtlandı, katılım sınırlandı. Milli bayramlar farklı bakanlıkların sorumluluğuna bırakıldı. Okullar törenlere sembolik bir öğrenci grubu ile katılmaya başladı. Çocukların büyük bir bölümü  kendileri için düzenlenen Çocuk bayramının coşkusunu yaşayamadı. Yapılan bu kanun değişikliği ile birlikte Milli Bayramların kutlama içeriği ve alanları değiştirilmiş oldu.  Şimdi çocuklar dar alanda kısa paslaşmalar yapıyorlar meydanda....

Oysa, geçmiş yıllarda 23 Nisan'larda çeşit çeşit kostümler giyerdik. Genelde de ya asker olurduk ya da folklor kıyafetlerimizi giyerek Anadolu'yu yaşatırdık. Ülkemize yurt dışından yabancı çocuklar gelirdi bu kutlu günün şerefine. Ve onlar evlerimizde kalırdı, dillerini bilmesek bile çocukça anlaşırdık. O yıllarda, Yalova Stadyumu olmadığı için 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramları; Yalova Cumhuriyet meydanında büyük coşku ile kutlanırdı. Küçük Atatürk heykelimizin çevresi  boydan boya çelenklerle kaplanırdı. Belki o yıllarda Atatürk heykelimiz ve Bayraklarımız küçüktü ama, Atatürk ve Bayrak sevgimiz yüreklerimizin derinliklerindeydi.

23 Nisan'dan haftalar önce bayrama hazırlanır, Siyah ve mavi önlüklerimizi yıkanıp temizlenir, önlüğümüzün beyaz yakalarını günler öncesinde çamaşır suyuna yatırırdık. Ne yazık ki zaman içerisinde 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlamaları zamanla ruhunu ve coşkusunu yavaş yavaş kaybetti.